Mavi Temizlik

Geçen pazartesi sabahı, her zamanki gibi aceleyle evden çıktım. Kahvaltımı bile doğru düzgün yapmamıştım, yol boyunca aklımda sadece yapılacak işler vardı. Tam cam silmeye başlamıştım ki, komşunun küçük oğlu kapıdan kafasını uzatıp "Mahmut abi, bu camları sen mi siliyorsun?" diye sordu. Bir an durdum, çocukluğun saflığına içimden güldüm. Geçen hafta ise, inşaat sonrası bir dairedeydim; annesi mutfakta bir şeyler toparlarken küçük kız oyuncak bebeğini arıyordu. Bazen böyle küçük detaylar, insanın bütün gününe renk katıyor. Müşteri “elinize sağlık, iyi ki sizi bulmuşuz” deyince, o yorgunluğun hepsi bir anda unutuluyor. Bu arada ekipte herkesin bir uzmanlığı var: Ali abi camda usta, ben mutfakta iyiyim. Ama bazen işler öyle bir karışıyor ki, kim hangi işi yapacak karışıyor. Geçen ay, üç farklı iş aynı güne denk geldi, “Mahmut Bey, hemen döner misiniz?” diye arayan oldu. Elimden geldiğince herkese yetişmeye çalışıyorum. Açıkçası, bazen kendimi hem temizlikçi hem de yarı psikolog gibi hissediyorum. Bence işin sırrı sadece temizlemek değil; bazen iki çift muhabbet, bazen bir fincan çay. Sonuçta işin özü güven ve huzur. İnsan sevdiği işi yapınca yorulmuyor, bence en güzeli bu.