Simge Temizlik

Dün sabah, Ankara’da yine bir müşterimizin evine gittim. Henüz saat sekiz bile olmamıştı; apartmanın önünde kahveyle bir on dakika bekledim. Kapıyı küçük bir kız açtı, arkasından annesi gülümseyerek “Vallahi Simge Temizlik olmasa, bu camlar bana dert olurdu,” dedi. Evin içinde hâlâ uyku mahmurluğu, mutfakta taze demlenmiş çay kokusu vardı. Eşyaları toplamaya başladım, bu arada kızları okul için hazırlanıyor, babası gazeteye göz atıyordu. Mutfağın köşesinde bir tabak kurabiye vardı, bana da bir tane uzattılar. Temizlik boyunca annesiyle, arada bir komşu uğradığında kısa sohbetler ettik. İş bittiğinde “Ellerinize sağlık, iyi ki geldiniz” demeleri yetiyor bana. Evde küçük kız “Bir dahaki gelişinizde oyuncaklarımı göstereceğim” dedi, gülüştük. Bizim işte en güzel an, bazen bir bardak çay, bazen çocukların tatlı lafı… İş bittiğinde camdan dışarı bakıp huzurla eve dönmek. Temizlik aslında bahane, önemli olan eve huzur ve samimiyet bırakmak. Bunu hissedince, insan başka bir şey istemiyor.